Vrienden en Varanen

Alweer een week geleden dat de laatste blog verscheen? Shame on me! Nou ja, als je laptoploos in Singapore zit en niet zo fit bent, kan dat gebeuren.

Gelukkig kwamen we op 18 juni ’s middags alsnog aan in Singapore. We werden hartelijk ontvangen door de Stellingwerffen. Zij verblijven, om vergelijkbare reden als wij in China zitten, tijdelijk in Singapore. De kinderen waren erg blij elkaar weer te zien en hun ouders uiteraard ook. We zijn direct op pad gegaan om Singapore te ontdekken. Reindert bleek een prima gids te zijn. We hebben veel gewandeld en veel gezien. Altijd leuk om een nieuw land te verkennen.

De volgende dag was het tijd voor een relaxdag (voor Reindert, mij en de kinderen welteverstaan, Heidy en Kasper moesten aan het werk): zwemmen, winkelen en eten (chocola!). Abel en Thirza vonden het heerlijk om met hun vrienden te spelen en te zwemmen. Reindert en ik hebben kunnen bijpraten en onze ervaringen als species aparte in het buitenland uitgewisseld. Ook was het leuk om te zien waar de Stellingwerfen nu tijdelijk verblijven en hoe de campus eruit ziet.

De dag erop was het weekend dus konden Heidy en Kasper ook mee. We zijn naar Sungei Buloh Wetland Reserve geweest. Mangrove en wilde dieren. Zo zouden er onder andere modderschapers, boomkreeften, pythons, varanen en krokodillen voorkomen. Nog niet koud het park binnen of we zagen in de verte al de eerste varaan! Maar wat wil, ook de modderschapers, boomkreeften en de krokodil (1,5 meter naast ons) hebben we gezien! Mooie ervaring. Helaas werd ik die dag wel wat ziek en heb ik die nacht liggen ijlen van de koorts.

Lang leve de paracetamol, zijn we de dag erop naar de botanische tuin geweest. Ondanks de gammele toestand waarin ik me bevond heb ik toch genoten van de prachtige natuur en het goede gezelschap.

Die avond was het vroeg naar bed om om 4.00 u. ’s nachts weer op te staan om het vliegtuig terug naar China te pakken. We hadden wederom officieel twee uur op Guangzhou: ditmaal wel onze overstap gehaald. Onze vlucht naar Beijing was, zoals bijna al onze vluchten in China, vertraagd

Astrid

Onderweg naar Singapore

De bedoeling was dat onze volgende blog uit Singapore kwam. Maar dat liep even anders....

We vertrokken netjes halverwege de ochtend uit ons appartement, vonden in no-time een taxi en gingen naar de luchthaven. De laatste kilometers voor de luchthaven zagen we opeens honderden vlaggen van China & Kameroen aan de lantaarnpalen langs de snelweg hangen. Dus toen zei ik al voor de grap: hopelijk hebben we geen vertraging vanwege de Kameroenese president.

Op de luchthaven ging in eerste instantie alles goed: we kregen de boarding passes voor beide vluchten (we zouden Beijing-Guangzhou-Singapore vliegen) en de bagage ging gelijk door naar Singapore. Door de security, even een ijsje eten en toen naar de gate. Er werd geen vertraging aangegeven, dus alles zag er prima uit. Maar er kwam maar geen melding dat we konden boarden, terwijl de vertrektijd toch steeds dichterbij kwam. Gelukkig gingen we toen toch opeens boarden, iets verlaat maar toch.

In het vliegtuig kregen we te horen dat we nog geen vertrektijd van de flight control hadden gekregen en dat we even een paar minuten geduld moesten hebben. Toen ze vervolgens drinken gingen uitserveren hadden we wel door dat die paar minuten een understatement was. Na een uur aan de gate vast te hebben gestaan gingen we dan toch taxien. Aangekomen bij de plek om op te stijgen barstte er opeens noodweer los: heel veel regen en hele harde wind. Dus toen kregen we weer dezelfde mededeling: we konden nog niet opstijgen, hadden geen vertrektijd van flight control gekregen, en moesten een paar minuten wachten. Dit bleek uiteindelijk een half uur te worden, waarin het vliegtuig behoorlijk stond de schudden in de storm.

Tijdens het wachten en na het opstijfen werden wij toch wel wat ongerust over onze overstap: met maar 2 uur op Guangzhou. Dus de hele vlucht (3 uur) konden de kinderen nergens anders over praten: "zouden we onze gate wel halen" zoals ze dat noemden.

Aangekomen in Guangzhou moesten we van de binnenlandse terminal naar de internationale terminal. Nergens schermen met vertrektijd, dus geen idee of onze vlucht naar Singapore al zou gaan vertrekken. Maar we waren geland om 18.05 terwijl het boarden van de vlucht naar Singapore om 17.40 al zou beginnen. Dus wij, hopend op vertraging, rennend naar de internationale terminal. Halverwege werden we nog een stuk meegenomen door een groot uitgevallen golf-karretje. Daarna langs paspoortcontrole #1, toen door de beveiliging waarbij alle tassen weer gescand moesten worden, en daarna paspoortcontrole #2 waar ons visum afgestempeld werd, omdat we China uit gingen. Daarna rennen richting gates (onderweg nergens tv's met vertrektijden, maar officieel zou het vliegtuig al een kwartier onderweg richting Singapore moeten zijn, maar wij hoopten nog altijd op vertraging). Aangekomen bij de gates bleek ons toestel al te zijn vertrokken. Dus wij naar de helpdesk. Die stuurden ons terug naar de paspoortcontrole. Daar moesten we alle papieren (paspoorten, boarding cards) inleveren: de ene persoon ging onze stempels annuleren (met een speciale cancel-stempel) zodat we China weer in mochten, en de andere ging kijken welke vlucht wij konden nemen. Dat bleek 14 uur later (volgende ochtend) te zijn. Daarna zijn wij via speciale kanalen weer terug richting vertrekhal gelopen. Daar is een nieuw ticket geprint, en kregen we papieren waarmee we weer naar een andere balie moesten. In de ondertussen tiende rij van de dag wachten en eindelijk was alles geregeld: we hadden een nieuwe vlucht voor de volgende ochtend, een gratis hotel, diner en transfers.

Op de luchthaven kregen we een speciaal gestempeld formulier mee, en een speciale sticker voor op de kleding:

Daarna gingen we met een busje naar hotel.

Inchecken ging heel snel en we konden gelijk doorlopen naar diner. Dat bleek achteraf wel handig, want aankomst hotel was 20.00 en restaurant sloot al om 21.00. Bij het diner was er veel vis, wat een lekker bord eten opleverde :)

Daarna naar de hotelkamer, waar zoals altijd een rookmasker voor ons klaar stond:

En haal het niet in je hoofd iets mee te nemen uit de kamer. Doe je dat toch, dan ligt de prijslijst al klaar voor alle items op de kamer:

Morgen hopen wij alsnog naar Singapore te vliegen (transfer naar luchthaven is op de prachtige tijd van 4.40 in de ochtend).

Tot ziens,

Kasper

Wuxi en Singapore (door Abel)

13 juni

we zijn naar de grootste boedha van China hij was maar liefst 88 meter groot.

Het was er erg druk

Thirza moest heel nodig plassen

We moesten de ronddraaidingen helemaal ronddraaien en dat gaf geluk

Daarna gingen we van wuxi met de hogensnelheidtrein naar beijing en we zijn ook een keer in de maglev dat is een mageneet zweef trein en dat is de snelste trein ter wereld.

wij willen nog een keer naar de Chineese muur.

16 juni

we gaan morgen naar singapore

als we naar singapore gaan zie ik mijn vriend ook weer want de moeder van mijn vriend moet ook werken in singapore

en daar gaan we misschien naar de jungle.

en we komen half 12 aan in singapore dat wordt heel laat.

Shanghai & Wuxi

Afgelopen dinsdag vlogen we naar Shanghai. Na een niet vertraagde vlucht (de eerste binnen China) kwamen we rond 16.00 u. ’s middags aan. We vlogen bewust op Shanghai Pudong, de internationale luchthaven, i.p.v. Shanghai Hongqiao, de nationale luchthaven, om zo met de magneetzweeftrein naar het centrum te kunnen gaan!

Leuk en snel gecombineerd in één. De magneetzweeftrein, Maglev, kan 400 km/u ‘rijden’. Normaalgesproken is hij echter begrensd. In 10 minuten zoefden we naar Shanghai. Snel onze spullen naar het hotel gebracht en op naar ‘The Bund’: de waterkant met prachtig verlichte wolkenkrabbers. Het bleek dat de ‘skywalk’ op de 100^e verdieping van het Shanghai World Financial Center en het bijbehorende observatiedek nog open was.

En enkele minuten later liepen we op ’s werelds hoogste ‘skywalk’. Als je door de gedeeltelijk transparante vloer recht onder je keek, keek je drie verdiepingen naar beneden; als je aan de rand ging staan, keek je 100 verdiepingen naar beneden en als je voor je keek, had je een adembenemend uitzicht op Shanghai.

Aangezien Kasper de dag erop een werkbezoek had, gingen Abel, Thirza en ik de hort op: naar het Shanghai Science and Technology Museum. Daar hebben we ons prima vermaakt met dierententoonstellingen, robots die Rubiks kubussen binnen no time kunnen oplossen, robots die portrettekeningen van je kunnen maken en achtbaanritten door een maagdarmkanaal.

De dag erop gingen we met de hogesnelheidstrein naar Wuxi.

Wat een verschil met Shanghai en Beijing: een grote stad, maar een oase van rust. Geen drukte op de weg, geen getoeter, geen stampvolle metro’s én veel water en groen. Ook het werktempo is een stuk relaxter en dat maakt dat er veel tijd is voor sightseeing

En morgen? Morgen gaan we de stad uit, de bergen in op naar een 88 meter grote Boeddha. Wij vermaken ons wel hier in China!

Reizen (door Abel en Thirza)

Beste lezers,

We reizen heel veel. We zijn al naar Beijing, Hohhot en Fuzhou geweest en we gaan binnenkort naar Shanghai, Wuxi en Singapore.

Als we terug gaan naar Nederland hebben we gezien dat het heel fijn is om business class te vliegen, omdat je dan veel plek hebt om te slapen en het is daar heel rustig en je hebt een voetensteun en een TV. Dat willen wij op de terugweg ook graag. We hebben niet genoeg geld om de business class te betalen. Als we al ons zakgeld dat we in China krijgen bij elkaar leggen hebben we 19,50 euro. We willen nog lege waterflessen en foto's van onszelf verkopen, maar we denken niet dat dit genoeg zal zijn. Daarom willen we jullie vragen ons te helpen. Als je een e-mail stuurt naar abel (at) clanmackay.nl of thirza (at) clanmackay.nl dan geven wij jullie ons rekeningnummer om geld op te storten.

We hopen dat jullie ons willen hebben.

Groeten,

Thirza (7 jaar) en Abel (9 jaar)

Fawlty Towers en stroomuitval

Normaalgesproken vertellen we over onze leuke belevenissen. Daar maken we er natuurlijk ook veel van mee. Betekent dit dat alles altijd goed gaat? Nee hoor, er gaan ook dingen (bijna) mis. Het leek mij leuk om een aantal van deze zaken, waar ik achteraf gezien erg om kan lachen, met jullie te delen.

Fawlty Towers

In Hohhot verbleven we in een nog niet zolang geleden geopend hotel van een internationale keten. Al bij aankomst ging het mis. Onze boeking via booking.com bleek niet aangekomen. Merkwaardig. Achteraf gezien het eerste teken dat de administratie niet helemaal op orde was. Aansluitend kregen we een discussie over de prijs van de hotelkamers en de te betalen borg. Enfin, met behulp van Kaspers Chinese collega hadden we uiteindelijk alles snel geregeld. Althans, dat dachten we…

De dag na aankomst werkten onze sleutelkaarten opeens niet meer. We zouden volgens hun administratie de borg niet betaald hebben? Wij met handen en voeten uitgeleggen dat we gisteravond de borg betaald hadden en konden daarvan ook een ontvangstbewijs laten zien. De sleutelkaarten werden weer geactiveerd.

De dag erna was Kasper college geven en was ik nietsvermoedend met Abel en Thirza op een van de hotelkamers met hun schoolwerk bezig. Na afloop wilde ik de stoel van de ene kamer terugzetten op de andere kamer. Sleutelkaart gedeactiveerd! En ja hoor, van de andere kamer, waar we net uitkwamen, ook. Sta je daar met twee gedeactiveerde sleutelkaarten, twee kinderen en een stoel op de 6^e verdieping van een hotel in Binnen-Mongolië… Ik weer naar beneden. En jawel, jullie raden het misschien al: volgens hun administratie zouden we de borg nog niet betaald hebben. Aaaaargh! Dit maal had ik natuurlijk geen bewijs bij me, die had Kasper namelijk in zijn tas zitten. Uiteindelijk met een vriendelijke glimlach de boel toch nog weten te redden.

Wij terug naar de hotelkamer. Thirza naar de wc. Trekt de wc niet door. Waterreservoir leeg? Sterker nog, we bleken helemaal geen koud stromend water meer te hebben. En dan kom je dus in de vreemdsoortige situatie terecht dat je wel WIFI hebt, maar geen koud stromend water. Na wat onderzoek bleek dat, alhoewel we geen koud stromend water, we wel warm stromend water hadden?! Enfin, aangezien het niet opschoot met het koud stromend water, de stank in de hotelkamer met de minuut begon toe te nemen en ik weinig vertrouwen had in het probleemoplossend vermogen van de hotelstaf, ben ik zelf maar in de weer gegaan met warm stromend water, de waterkoker (die ook prima als waterverplaatser kan fungeren) en het reservoir van de wc. En jawel hoor, de wc trok weer door

Ik had inmiddels de indruk dat ik wel zo’n beetje alles had meegemaakt, maar dat bleek de dag erop toch echt een illusie te zijn… Die ochtend daarop ging tot een kleine tien keer aan toe het brandalarm af en viel de stroom weg (wat nu oorzaak en gevolg is, heb ik niet kunnen achterhalen). Enfin, ik was blij toen we Fawlty Towers konden verlaten.

Note to self: hotel in de toekomst laten regelen door partij bij wie we op bezoek gaan.

Stoomuitval

Over stroomuitval gesproken. Situatieschets: bloedhete dag in Beijing; Abel, Thirza en ik aan het werk in ons appartement in Beijing; Kasper (met Chinees netwerk) in de binnenlanden van China op boerderijbezoek. Ik denk nog even een wasje weg te kunnen werken: PAF! Stroomuitval. Gluren bij de buren leidde tot de conclusie dat de stroom alleen in ons appartement was uitgevallen. Maar goed, dit kan opgelost worden, dacht ik. Eerst maar eens wat stekkers eruit. Om geen risico op elektrocutie te lopen heb ik de wasmachine stekker maar in het stroom laten zitten. Schakelaars in het appartement om. NIETS! Hmm…

Het werd inmiddels steeds heter met de brandende zon op ons ramen van plafond tot vloer. Ik snapte er weinig meer van en zelfs met woordenboek werd ik niet veel wijzer van de opschriften bij de schakelaars. Kasper maar eens een bericht sturen. Ahhh, dat kan natuurlijk niet: geen WIFI! Na een half uur nog geen reactie op mijn verstuurde SMS-berichten. Uiteindelijk kon ik via een onbeveiligd WIFI-netwerk van een van onze buren (voordeel van een flat) toch Kasper bereiken, zodat hij met z’n Chinese collega’s kon overleggen.

Wat bleek: op de gang buiten ons appartement zitten informatiepanelen m.b.t. de elektriciteit van ons appartement en dat van onze buren. Daar moest ik uitvogelen wat er aan de hand was. Daar sta je dan: bij flikkerend TL-licht een volledig in Chinees ondergekalkt elekticiteitspaneel af te lezen.

Na wat, achteraf totaal onnodig, gepriegel in het kastje met onze oplaadkaart (je kunt met een chipkaart saldo opladen voor continuering van je elektriciteit, ja echt!) heb ik uiteindelijk achterhaald dat we in ieder geval voldoende saldo hadden en dat een geldtekort niet het probleem was.

Maar ja, wat is het probleem dan wel en vooral: hoe is dit op korte termijn op te lossen? Uiteindelijk heb ik het kastje onder het paneel open gekregen en wat zag ik daar: 4 schakelaars, waarvan er 1 van ons appartement was. En jawel, na omzetten hadden we weer stroom

Astrid

Mongoolse woestijn en tropisch Fuzhou - door Abel

Beste lezers,

Wij zijn drie dagen geleden naar de woestijn geweest en we gingen met een kameel door de woestijn.

Eerst gingen we 2,5 uur in de auto en daarna waren we daar en gingen we in een jeep door de woestijn en we waren heel beroemd.

Daarna hebben we in een hotel gegeten met een professor die zelf een bacterie gevonden heeft en heel beroemd is.

Op zaterdag vlogen we naar Fuzhou. We hebben een hele grote hotel kamer en het hotel heeft een zwembad We gingen heel laat naar bed.

Zondag gingen we naar de expo en ik ging klimmen en daar was ik heel goed in en Thirza mocht niet klimmen omdat ze te klein was.

We hadden daar veel eten en drinken en tractoren. Als eten en drinken hadden we melk en buffelkaas en buffelmelk.

Wij zijn gisteren naar de stad geweest en we gingen langs oude straten en ook langs de zee godin.

En Thirza ging daar bidden en dat kon ze goed.

Na de stad gingen we in het park lopen en daar was het heel mooi.

En nu is het dinsdag en nu gaan we met het vliegtuig vliegen terug naar Beijing.

Leuk dat jullie mee lazen.

Eten! En andere zaken die daarvoor door moeten gaan…

Er zijn tot op heden twee landen ter wereld waar ik eten gegeten heb met smaken die ik tot dan toe nooit eerder geproefd had: Georgië en… China!

Een gemiddelde lunch of avondmaaltijd bestaat uit een tafel vol met vlees en/of vis en/of tofu en/of groente gerechten. Soms met rijst, soms met noedels of dumplings. Erbij wordt thee, heet water, en/of bier gedronken. Ze hebben hier wel wijn, maar aangezien zelfs een Beaujolais Nouveau meer karakter heeft, kun je die maar beter laten voor wat het is.

Bovenstaande klinkt op zich niet heel bijzonder, maar regelmatig tref je dingen aan die je totaal niet thuis kunt brengen qua smaak of qua uiterlijk. Wat dacht je hiervan?

Chinese paddenstoelen (uitspraak moe-aa-arrr; vertaling: eh, geen). Lekker in de soep, of gewoon als bijgerecht.

Een andere nieuwe smaak: die van kwal. Dat smaakt overigens net zoals hoe het eruit ziet: gummy-achtig en ziltig. Ik werd er niet warm van. Wel hebben ze erg lekkere soepen in China. Vers is uiteraard het lekkerst, maar ook de instant soepen zijn niet verkeerd (hoe meer zakjes erbij geleverd worden, hoe lekkerder de soep).

Wat fijn is ter afwisseling van de standaard maaltijd is de hotpot. Een soep/bouillon met gember/knoflook, of met allerlei soorten pepers waarin je je vlees, vis, tofu, groenten en noedels kookt. Zeker hier in Binnen-Mongolië, waar het vlees vers van het land op je bord belandt, een aanrader.

In Beijing hebben we meerdere malen Peking Eend op, blijft ook erg lekker. Het eten in Binnen-Mongolië wijkt wel iets af van wat we tot op heden in Beijing gehad hebben. In Binnen-Mongolië zijn er ook diverse BBQ-restaurants. Daar roosteren ze aan straat lamspoten aan het spit. Verder eten ze in Mongolië graag pap. Allerlei soorten pap: koud zoet, warm zoet, of hartig. Toen Thirza er een met aardbeienijs op de kaart zag staan, was de keuze snel gemaakt:

Ik zelf koos voor een hartige variant met paddenstoelen en garnalen.

Voor tussendoor is er een verscheidenheid aan fruit te koop:

Zelfs peren in Boeddha vorm:

Zoetigheden zijn er ook in allerlei soorten en maten. Deze zijn erg smakelijk:

Geen idee wat het precies is, maar het is zoet en vet en dat is een combi die doorgaans wel aanslaat.

Dit daarentegen:

Ballen van koude rode bonenpasta met een laagje kokos erom heen. Mwah, niet mijn ding.

Op straat verkopen ze overal met honing gezoete yoghurt. Erg lekker.

Je moet overigens moeite doen om in de supermarkt yoghurt zonder smaakje te vinden. Hier moest is ik toch wel om gniffelen:

Flavored yoghurt in de smaak plain.

Wat verder vaak in plaats van gewone melk gedronken wordt, is sojamelk. Met een beetje suiker erdoor prima te drinken:

De eerste keer pinda’s eten was een vreemde gewaarwording: pinda’s worden hier niet gebrand, maar gekookt:

Smaakt ook prima. Het schijnt zelfs zo te zijn dat Chinezen een ander type pinda allergie hebben dan Europeanen: vanwege het verschil in bereiden (koken versus branden) is de verschijningsvorm van de pinda-eiwitten die een allergische reactie kunnen uitlokken iets anders.

Wat is tot op heden het meest bijzondere dat we gegeten hebben? Zonder twijfel: duizendjarige eieren. Dit zijn eieren die enkele weken tot maanden op een speciale wijze ingepakt zijn geweest (bijvoorbeeld in een mengsel van klei, as, zout, ongebluste kalk, en rijstkaf) waardoor er een chemische reactie is opgetreden waarbij het eiwit transparant zwart geworden is en de dooier een grijsgroene stevige mousse. En dan de smaak: krachtig, zeer krachtig. Het ziet er natuurlijk niet uit, maar om eerlijk te zijn: zijn ze best wel lekker in de soep en door de tofu.

Duizendjarige eieren in de soep:

Wat is het meest bizarre wat jullie ooit gegeten hebben?

Astrid